Wat in mij maakte dat energie bleef plakken (en hoe ik dat leerde loslaten)
Er was een tijd dat ik alles oppikte en niet alleen waarnam.
De spanning van een gesprek.
De onrust in een ruimte.
De verdrietige blik van een collega, zelfs als ze niets zei.
Ik werkte toen in het ziekenhuis.
Een plek waar altijd iets aan de hand was.
Waar mensen binnenkwamen met zorgen, pijn, verlies.
En waar ik zonder dat ik het doorhad
alles in mij opnam alsof het van mij was.
Ik kwam vaak moe thuis.
Niet van het werk op zich, maar van wat ik energetisch had gedragen.
Herken je dat? Dat je uitgeput bent na sociale momenten – zonder dat je snapt waarom?
De pleaser in mij
Ik zei ja. Altijd.
Niet omdat ik niet wist wat ik wilde,
maar, omdat ik dacht dat ‘nee’ niet mocht of niet goed was.
Dat ik sterk moest zijn. Zorgzaam.
Altijd beschikbaar.
Ik droeg verantwoordelijkheid voor de sfeer, de stemming, de emoties van anderen.
Zonder dat ik wist dat ik dat deed.
Mijn systeem stond continu aan.
En zonder heldere grens,
bleef alles aan me plakken.
Ben jij ook iemand die snel aanvoelt wat een ander nodig heeft, maar niet altijd weet wat jij zelf nodig hebt?
Waarom blijft die energie soms hangen?
Sommige mensen nemen meer energie op dan anderen.
Niet omdat ze zwakker zijn,
maar omdat hun systeem gevoeliger en wijder openstaat.
1. Je stemt je vanzelf af
Als gevoelig mens voel je vaak zonder dat iemand iets hoeft te zeggen.
Je vangt blikken op. Stiltes. De sfeer in een ruimte.
En voor je het weet, pas je je aan.
Niet omdat je wilt pleasen, maar omdat je zo geprogrammeerd bent om af te stemmen.
Dat is mooi. Maar het kost energie, vooral als je niet geleerd hebt om óók naar binnen te luisteren.
2. Je draagt iets wat niet van jou is
Soms komt het ook voort uit oude patronen.
Als kind voelde jij je misschien verantwoordelijk voor de ander.
Je leerde scannen, voelen, zorgen.
En nu, jaren later, herhaalt dat systeem zich uit loyaliteit, niet uit keuze.
Zonder dat je het doorhebt, sta je altijd open.
En dus blijft de energie van de ander hangen,
zolang jij jouw veld niet bewust bewaakt.
Wanneer was de laatste keer dat je iets op je nam dat eigenlijk niet van jou was?
De vraag die mij raakte
Pas jaren later vroeg iemand me:
“Wat in jou maakt dat deze energie zo blijft kleven?”
En ik wist het.
Het was niet alleen de ander.
Het was ook ik.
De angst om niet goed genoeg te zijn.
De overtuiging dat ik onmisbaar moest zijn.
De reflex om te zorgen, zelfs als niemand erom vroeg.
Stel jezelf die vraag eens. Wat in jou maakt dat je energie zo snel opneemt?
De terugkeer naar mezelf
Het kantelpunt kwam niet in één moment,
maar in lagen en vaak onverwacht.
Ik leerde het door mijn kinderen.
Door te zien hoe zij feilloos aanvoelden wat ik zelf wegdrukte.
Hun grenzen waren helder, hun behoeftes puur.
Zij spiegelden mij. En zonder oordeel wezen ze terug naar mezelf.
Ik leerde het door opstellingen.
Door dieper te kijken naar de dynamieken die ik al van jongs af aan meedroeg.
Te zien waar ik was gaan zorgen, dragen, aanpassen —
niet uit liefde, maar uit gewoonte.
En hoe ik dat patroon kon doorbreken. Met zachtheid.
Ik leerde het door stil te worden.
Te voelen wat ík belangrijk vind.
Niet wat hoort, past of verwacht wordt.
Maar wat klopt voor mij. In dit lijf, in dit leven.
Niet door harder te worden.
Maar door zachter te durven zijn mét bedding.
Misschien herken jij dit ook
Dat je leegloopt.
Dat je hoofd vol is zonder reden.
Dat je lijf roept: “Genoeg.”
Weet dan:
Je bent niet té gevoelig.
Je bent afgestemd.
Je mag alleen opnieuw kiezen waarop je je afstemt.
Wat zou er veranderen als jij vandaag kiest om jouw energie heilig te verklaren?
Wat in jou mag niet langer alles vasthouden?
Voel je na dit blog dat er iets aangeraakt is?
Dat je even met iemand mee wilt kijken, voelen of afstemmen?
Boek dan een lichtkracht-afstemming van 30 minuten ervaar wat ik voor je kan doen.
Voor €11,11 puur, intuïtief, afgestemd op jou.