Elke fase brengt me dichter bij wat ik ooit al wist

Elke fase brengt me dichter bij wat ik ooit al wist

Mijn cyclus verandert.
Al een tijd.
Soms voel ik het al dagen van tevoren, de moeheid, de helderheid, de zachtheid, de kracht.
Mijn lichaam geeft signalen die ik eerder misschien genegeerd zou hebben.
Maar nu niet meer. Het voelt niet als een einde, maar als een verschuiving.

Niet minder vrouw, maar meer

We zijn opgegroeid in een wereld die vooral kijkt naar vruchtbaarheid,
naar presteren, naar jeugdigheid. Maar waarom zou je de preovergang of overgang  zien als een einde, het is het begin vaneen nieuwe fase,  juist het moment waarop je meest pure kracht zich laat zien.

Wat als deze hormonale verschuiving ons niet uitput,
maar terugroept?

Niet terug naar hoe het was,
maar terug naar iets diepers.
Ouder. Wijzer.

De stem van binnen wordt luider

Ik voel het als ik niets meer kan negeren.
Mijn lijf roept. Mijn hart wil zuiverheid.

Heb jij dat ook?
Dat je niet meer op dezelfde manier ‘mee wilt’?
Dat je lichaam je vraagt om iets anders?
Om stilte. Waarheid. Afstemming?

Deze fase is geen afbraak.
Het is een afpellen.
Wat overblijft is wat wérkelijk klopt.

Ooit wisten vrouwen dit  overal ter wereld

In veel oude beschavingen werd de vrouw in deze fase geëerd.
Niet genegeerd.

In Egypte stond zij symbool voor ritme, mysterie en levenskennis.
In Lemurië leefde zij in harmonie met de aarde, verbonden met de maan, de cyclus en de wijsheid van haar baarmoeder.
In Atlantis werd zij gezien als kanaal voor helder weten en energetisch bewustzijn.

Maar ook in Afrikaanse tradities werd de oudere vrouw gezien als “keeper of the stories”.
Zij bewaakte de kennis van het volk, leidde rituelen, kende de helende kruiden en sprak het woord dat genezing bracht.

En bij de Inca’s in het Andesgebied werd de wijsheid van de vrouw verbonden aan Pachamama Moeder Aarde.
Daar was ouder worden geen verlies, maar verdieping van je rol als beschermer van balans, natuur en gemeenschap.

Deze wijsheid zit niet in boeken.
Ze leeft in ons. In ons lichaam.
En ik voel: ze wil terug naar de oppervlakte.

 Wat als deze fase je wakker maakt?

Niet om weer méér te moeten.
Maar om eindelijk te mogen zijn wie je werkelijk bent.

Om je grens te voelen.
Je waarheid te spreken.
Je energie niet meer te verspillen aan wat niet klopt.

Je hoeft niets te bewijzen.
Je mag dragen, weten, zijn.

 Wil jij deze herinnering verdiepen?

In een kleine groep vrouwen verdiep ik dit proces in de lichtkrachtgroep:
“De wijsheid van de oude beschavingen  Lemurië, Atlantis en Egypte”

🌕 Een serie van afgestemde bijeenkomsten,
waarin we energetisch werk, intuïtieve opstellingen en oude kennis combineren.
Voor vrouwen die voelen: ik draag iets ouds in mij, en ik wil dat her-inneren.